In 2019 besloten de ketelpartners tijdens het beroemde rondetafel overleg waar complexe uitdagingen besproken worden om een special team op te richten.  Een special team als toevoeging op de bestaande voorzieningen om de lost casussen met een andere werkwijze en visie voor de mensen waarom waar het om gaat weer perspectief te bieden. Het hart van het team waren mensen met geleefde ervaring, bekend zijn met relationeel werken, geen 9 tot 5 mentaliteit  hebben en heilig geloven, dat er geen lost casussen zijn. 
Kenmerkend, vooruitstrevend en gezien de huidige tijd ook revolutionair was dat het team, klein diende te zijn. Niet meer dan 6 personen. Een hele lage caseload, niet meer dan dan 2 of 3 personen per medewerker. Een visie van warme aandachtige betrokkenheid, volledig gericht op de menselijke relatie en uitgaande van normaliteit. De teamleden waren systemisch sterk onderricht op samenwerking met de bestaande partijen en maar met één doel: Aanklampen en gaan wat voorheen onmogelijk leek te zijn. Namelijk onze medemens weer een menswaardig bestaan trachtte te bieden. Vanaf het begin was de vraag van het team om een onderzoekster bij het team te betrekken met als doel om te onderzoeken, dat als je de juiste condities schept de casuïstiek wat onoplosbaar leek weer perspectief te bieden. De droom van het team was eigenlijk om te bewijzen dat het maken van contact evidence based is. 

De onderzoekster  Coline van Everdingen die met haar ziel en zaligheid jaren heeft meegelopen met het team.
Coline heeft een treffend en toepasselijk artikel geschreven in het wetenschappelijk vakblad Journal of psychosocial rehabilitattion and Mental Health.  In al mijn bescheidenheid ben ik vereerd dat ik als co auteur mee mocht schrijven aan het artikel: Shaping Condtions for Recovery: A narratieve on a Homeless man with Severe Mental Ilness in a modern Welfare state.  Ik gun en hoop van harte dat er meer van deze speciale teams komen.