Mijn eerste ontmoeting met Gerda vergeet ik niet meer. De ontmoeting met haar staat
symbool voor de gastvrijheid van BijBram. Ik liep op het grindpad en werd verwelkomd door
haar. Zij is dé vrouw die de tuinen verzorgd samen met de leden. Haar open houding, haar
sprekende gezicht met rode konen, maakt dat je je gelijk op je gemak voelt.
Niet zo lang geleden vroeg ze aan me of haar dochter een paar dagen met me mee kon
lopen. Haar dochter Anouk studeert zorg en veiligheid en was zich aan het oriënteren welke
richting ze op wilde. Het meelopen was natuurlijk geen enkel probleem. Ik vertelde haar dat
ze de volgende morgen vroeg bij de winteropvang te Dordrecht moest zijn. We gaan daar
Karel ontmoeten.
Karel is een man van begin 30. Hij heeft een mooie markante kop. Zijn leven wordt
geteisterd door stemmen die hem het leven zuur maken. De stemmen hebben een
betekenis van wat hem in leven is overkomen. De struggle in zijn leven worden nog enigszins
draaglijk door middel van het inlussen van middelen. Dit heeft mede tot gevolg, dat hij
vluchtig overkomt en van de ene crisis naar de andere crisis loopt. Hij doet zijn stinkende
best om al zijn emoties binnen boord te houden, wat je als lezer begrijpt dat dit niet altijd
lukt. Zijn wispelturige gedrag maakt dat hij dan weer verdwenen is en dan ook zo weer op
plopt.

De volgende ochtend komt Anouk aanrijden. We staan voor de winteropvang. Karel is er
niet. Ik bel hem op en hij vertelt dat hij eraan komt. Hij heeft buiten geslapen. We zien hem
aankomen met kleine snelle driftige pasjes. We nemen hem mee in de auto en rijden naar de
binnenstad van Dordrecht. Karel heeft nog niks gegeten.
De stad Dordrecht ontwaakt en we zijn op zoek naar een koffietentje. De meesten zijn nog
dicht.
Karel loopt dan weer voor ons en dan weer achter ons. Dan weer heel dicht bij ons en dan
weer 20 meter verwijdert van ons. We schrikken soms omdat hij vanuit het niks foetert
tegen zijn stemmen. Af en toe zacht en dan weer heel hard.
Uiteindelijk vinden we een leuk koffietentje. De inrichting heeft een Engelse Sarah Kay
achtige uitstraling. We worden vriendelijk welkom geheten door de serveersters.
Karel loopt meteen naar achteren en neemt plaats op de bank. Hij is stil en kijkt om zich
heen. Hij kijkt naar Anouk en naar de meneer die in het midden van de zaak aan het zwarte
marmeren tafeltje zit. Deze wat ouder uitziende man heeft een zwarte geruite broek en
lichtblauwe trui aan. Hij past perfect bij het interieur. Zijn tafeltje wiebelt. Karel staat op en
loopt naar het tafeltje toe om hem te helpen zodat het tafeltje niet meer wiebelt.
Vlak voor het tafeltje stopt hij, blijft hij even staan en loopt weer terug naar zijn bank.
We kijken hem even aan en hij begint te vertellen:
‘Ik heb een technisch oog, het mocht niet, ze zullen me wel arrogant gevonden hebben, ze
blijven maar doorgaan totdat ik ontplof, ik ben niet te breken, ik heb veel te veel vechtlust. Ik
wil geen stempel, ik wil geen relatie, ik word dan bang en gaat mijn paranoia werken, ik wil
eerst rust in mezelf, ik wil presentabel zijn, ik wil positieve gedachten, niet van de narrende
stemmen’.

Hij laat zijn arm met daarop zijn tatoeage zien en zegt:’ kijk dit is het ‘ Suffer in Silence’
We kletsen samen nog wat verder over het woord relatie en ik merk aan zijn wiebelende
benen dat het mooi is geweest. “Zullen we gaan”, vraag ik. “Ja”, is goed antwoordt hij
meteen. Hij staat op en loopt voor ons uit. Ik reken af en loop samen met Anouk naar buiten.
Waar is Karel vragen we ons af? WEG.
In de auto vraag ik aan Anouk of zij nog exact weet wat hij heeft verteld over het begrip
relatie. Anouk antwoordt : ‘goh veel is al weg’
Een paar dagen later kom ik Anouk weer tegen en vertelt ze dat een paar dingen wat Karel
heeft gezegd, haar weer helder voor de geest staat.
Ik pak mijn learning Diary en ze schrijft het meteen op, anders is het weer weg.
‘Ik wil alles op een rijtje hebben voordat ik aan een relatie begin. Daarnaast wil ik alles op
een rijtje hebben voor mijn kind.
Ik wil mensen graag helpen maar wanneer ik vertel dat ik iets goed kan voel ik me arrogant’.
Karel lijkt soms weg te zijn, echt verdwenen is hij niet.