ONDERDOMPELEN
Over drie weken is het zover, we gaan ons laten onderdompelen in Oeganda bij James Bisheko en Grace Nagiguli
Wij leerden deze twee mensen kennen in 2017 toen we drie weken bij ze op vakantie waren en ze ons allerlei projecten lieten zien. Deze mensen zijn onder mijn huid gaan zitten. Hun hele leven staat in het teken van het helpen van sociaal kwetsbare mensen. James werkt bij stichting Adra en heeft samen met zijn vrouw Grace een eigen NGO opgericht Help Her International.
Ze vertelden dat we door hen gedurende drie maanden worden geadopteerd. Ze gaan ons helemaal in beslag nemen. Zoals ik in beslag genomen of ondergedompeld werd toen ik zo’n 20 jaar geleden elke woensdag in de Sleep-inn aanwezig was als sociaalpsychiatrisch verpleegkundige. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Ik was een jonge hond die wel even snel de verwarde mens zou opsporen en ging helpen. Hoe effectief was de leerschool voor me toen een oudgediende, die al jarenlang bij de Sleep werkte tegen me zei: ‘Ga jij eerst maar eens de eerste drie maanden rustig zitten en laat de gasten die bij ons komen maar rustig aan je wennen. Ze komen vanzelf naar je toe. Wees gewoon aanwezig en laat wat je hebt geleerd maar achterwege.’ Dit noemen ze nu de presentiebenadering van Andries Baart. De oudgediende zei nog veel meer. Het komt terwijl ik deze column schrijf allemaal weer naar boven. Hij zei: ‘Ga vanaf nu uit van het goede van de mens en dat mensen competent zijn.’ Veel later lees ik dat terug in een boek van Rutger Bregman, dat alle mensen deugen. Hoe grappig is dat.
Terug naar Oeganda. Ik zei tegen James en Grace dat als we terug komen we een klein project gaan ondersteunen. Een project waar ik met mijn westerse handen vanaf moet blijven, omdat ze zelf genoeg veerkracht hebben. Net zoals de mensen die veiligheid zoeken naar een veilige woonplek.
In al die jaren ben ik naar veel landen geweest en me laten onderdompelen. Meegelopen in ziekenhuizen, daklozenteams. Heel veel kennis gekregen en mogen weggeven. Ik heb mensonterende toestanden gezien en het motto geleerd: “Reizen verrijkt je leven en het leert je al je zintuigen open te zetten.” Het maakt niet uit van welke cultuur je komt. Want ‘mensen vormen culturen en culturen vormen mensen’. Niemand is geboren om jou het leven zuur te maken. Dat geldt ook voor mensen die geen veilige plek meer hebben, want het maakt niet uit op welk continent je verblijft. Als dakloze persoon is het gevoel overal hetzelfde. MISERABEL
Zonder veel verwachtingen hadden mijn vrouw Lisette en ik door de Socialrun een website laten maken met als doel dat mensen het project zouden gaan ondersteunen. Onze dominante opvatting was dat we weinig tot geen geld zouden krijgen voor dit project, gezien de realiteit van deze tijd. Oekraïne, inflatie in Nederland.
Het tegendeel bleek waar. Het dorp Montfoort waar we wonen bleek opeens veel interesse te hebben en met ons mee te leven. De bakker, de pedicure, de plaatselijke horeca, de buren en overburen, bouwbedrijven, vrienden, de voetbalclub, de drogist, de bloemist, fietsenzaak, autogarage, zonweringsbedrijf, Mehmet Yucel en Marlie van de Berg (yucel methode), zelfsmensen uit omringende landen toonden interesse. En ik weet zeker dat ik mensen ben vergeten. Mijn verontschuldigingen
Frank Bonenkamp en Nienke Bouwman, de directeurs van de Socialrun, hadden al tegen ons gezegd dat mensen bereid zijn om iets te doen en van nature goed. Ze hebben de dominante opvatting dat het goed zou komen.
Ja, ja dacht ik dat, dat zei mijn vader ook altijd: ‘Het komt goed en als het niet goed komt, komt het ook goed.’ Eigenlijk moet ik leren luisteren naar wat ze eigenlijk zeggen: ‘heb vertrouwen in de mensheid’.
Nog een paar weken te gaan en dan gaan we er een learning experience van maken. Mijn lieve god, we zijn ons er terdege van bewust dat dat we tot de gelukkige behoren dit te mogen doen. Kortom het voelt goed en het deugt.
Als je interesse hebt, laat het ons weten. De redactie heeft onze gegevens.
Dankbaar, Harry en Lisette
